Size açıklayayım sevgili okurlar , çünkü son zamanlarda sürekli bu paragöz dangalaklara denk geliyorum.Nasıl mı?
Şöyle ki , bu dangalaklar karşı tarafı paralarıyla etkileyebileceklerine inanırlar.Bunlara özellikle gayler arasında sık rastlanır.Mesela tanışırken , benim işim şu ,şu kadar para kazanıyorum , şöyle bir evim var , arabam var.Gibi şeyler yazarlar. Bu konuda biraz alınganlık yapmış olabilirim , doğrudur.Ama üst üste bir sürü bu tarz mesaj alınca şunu düşündüm , ''bu adamlar beni orospuya mı benzetti?''
Senin iyi bir şirkette patron olmandan banane?
Senin mühendis olmandan banane?
Beni bu konuda en çok şaşırtan insanı anlatayım size ; konuştuk işte sohbet mohbet ediyoruz , aklı başında da birine benziyor.Sonra bana kullandığı ürünlerin , giydiği kıyafetlerin markalarını söyleme gafletinde bulundu.Starbucks'a gidiyorum işte şimdi eheheh tarzı şeyler yazdı.
Bir de ben Mimarım canım tanışabilir miyiz... tarzı mesajlar atan tipler var.AAA MİMARMIŞ HEMEN VERMEMİZ LAZIM.
Peki bu tipler neden beni bu kadar çok rahatsız ediyor?
Bir ideoloji olarak metaryelizmi çok sakıncalı buluyorum , bu insanı robotlaştıran ve doğadan tamamen koparan çok yabani bir düşünce biçimi. Burada parasız da mutlu olabiliriz yazmıcam , olabiliriz tabi ki.Ama bir hippie yaşam tarzı şahsen bana uymuyor.Fakat o kadar gerekli bir şey gibi de görmüyorum , çok klişedir ama gezecek bir kaç arkadaş , sarılıp uyuyacak bir sevgili , huzurlu bir aile.Paranın veremeyeceği şeyler o kadar basit ve ulaşılması zor şeylerdir ki.Hayatım boyunca asla geçim sıkıntısı yaşamadım , hep beğendiğim şeyleri aldım , istediğim yerlere gittim.Ha yatlarım , katlarım falan yok.Ama çok mutluyum , çünkü huzurluyum.Bir de olmayan sevgili problemi var.neyse o kadar da olsun ehehe
Sözlerine bir bakın derim ben.Belki biliyorsunuzdur zaten , bir zamanların grungeları tarafından o kadar çok dinlendi ki.Benim tarafımdan da ehehe kesin duymuşsunuzdur bir şekilde.
sanırım konunun özetini şu şekilde yapabiliriz:
Kalbimde bir el ile ölmek istiyorum ve açgözlü insanları sevmiyorum.
